FINAL / ITLAMIA (FRAGMENTO) / 281
IV
¿Quién nos ha traído aquí,
al santuario de la muerte?
¿Qué deidad oscura en su oficio
revela el paisaje de las sombras?
Ellas miran los ojos de los hombres
sin pensar en los abrojos,
en la arena del desierto,
las espinas y las hormigas.
En la blanca arena de la noche
la delicada flor de la vida
es borrada por el viento de la memoria.
El camino está roto
la luna del desierto alumbra.
IV
¿Ajkia techualikatok nikanij,
kampa mikistli tlaixpaj?
¿Tlen yayauik totiotsij ipan itekij
kinextia tlen tsintlayouali tlalnextili?
Inijuanti tlakamej inixtiyol kitlachiliaj
axkiijlamikij xiuitlasoli,
tlen xali kaktok tlali,
uitstli iuan axkanelimej.
Ipan tlen yeuali chipauak xali
tlen yolistli xochitl maljuili
tlaijlamikili ejekatl kiixpolua.
Tlapantok ojtli
tlen kaktok tlali tlatlauia mestli.
__________
Juan Hernández Ramírez, poeta nahua originario de Colatlán, Ixhuatlán de Madero, Veracruz. Sus libros publicados son: Chikome xochitl/ Siete flor (2006), Chikome xochitl iuan Makuilxochitl (2007), Tlatlatok tetl/ Piedra incendiada (2008), Totomej intlajtol/ La lengua de los pájaros (2008), Tlixochimili/ Jardín de fuego (2014) y Tlalxiktli/ Ombligo de la tierra (2015). Este poema fue publicado por Nueva York Poetry Review, agosto de 2020.